De anti-bibliotheek

De anti-bibliotheek

Solden in een winkel volgestouwd met jongerenkledij. Ik laat me meedrijven met de massa. “Is dat hier de meisjes- of de jongensafdeling?” vraag ik aan mijn dochters. De zussen kijken elkaar razendsnel wanhopig aan. “Meent hij dat nu echt?” Ze vuren vlammende blikken naar me af. Zelfs de geslachtloze paspoppen draaien zich meewarig om. “Papa, deze onderverdeling is echt wel uit de vorige eeuw!” De Wake-Up call komt binnen. Mijn dochters liggen, net als de andere leden uit de  woke generatie, wakker van inclusiviteit, duurzaamheid en openheid. Ze vechten fanatiek tegen gangbare gedachten. Ze huiveren van het hokjes denken, ook wat gender betreft. Mijmerend loop ik verder. Hoe moet dat dan met sportwedstrijden en toiletten en zo ….

Het verdict is helder. Ik zit roestvast in het verleden! Het overkomt me wel vaker met mijn kinderen.

Maar gelukkig! Ik ben niet alleen. Meer nog, het overkomt bijna iedereen. Eens je een mening hebt gevormd, laat je deze nog moeilijk bijsturen. Voor onze verre voorouders was dit een troef. Bij een dreiging van een felle tijger was een twijfelaar een gemakkelijke hap. Twijfel was funest. Het was vechten of vluchten. Zo is ons brein jarenlang ontwikkeld en geprogrammeerd. Bij tegenstrijdige informatie schiet je afweer onbewust in gang. Je ervaart meteen een vervelend oncomfortabel rusteloos gevoel. Het voelt aan alsof je met de verkeerde schooltas een nieuwe school binnenloopt. Je spieren spannen op en je tenen krullen. Voor je brein is het helder wat er moet gebeuren. Herstel het evenwicht! Wat niet verenigbaar is vliegt eruit. Psychologen bedachten voor dit fenomeen een term: cognitieve dissonantie. Dit verschijnsel werkte vroeger beschermend. Maar we zijn al lang geen jagers, ridders of Vikingen meer….

Vandaag maakt het ons net kortzichtig en kwetsbaar. Wees dus extra alert! Je stelt je mening over mensen en ideeën best zo lang mogelijk uit als je helder wilt kijken. Een gevormde mening verhindert je om nuance en complexiteit te zien. Gelukkig bestaat er een oplossing voor. Nobelprijswinnaar Nicolas Taleb presenteert het in zijn boek “Anti-fragiliteit”. Zijn advies is duidelijk: omarm de cognitieve dissonantie. Bestrijd de oncomfortabele zone met raadselachtige nieuwsgierigheid. Laat je brein speuren naar nieuwe inzichten als een hond naar nieuwe botten. Gebruik Google als een goochelaar die geen konijnen, maar tegenstrijdige adviezen tevoorschijn tovert. Verdiep je in boeken die je overtuigingen tegenspreken. Zo bouw je bewust een anti-bibliotheek op. Ook voor niet lezers bestaan er alternatieven. Samen tafelen met de kinderen is alvast een tip die ik je kan meegeven. Maar je kunt je ook laten inspireren door een activiteit van Zorgondersteuning. We bieden ze digitaal aan zodat milieuonvriendelijke verplaatsingen overbodig zijn. Ik schrijf het met kinderlijke trots terwijl de woke generatie meeleest. Trots is de navelstreng van de vader.

Door Dhr. Hans Crampe, bestuurder Zorgondersteuning vzw