20 feb Zorgondersteuning vzw blogt: “Opnemen zonder bed”
Ten behoeve van deze blog, raadpleeg ik dikwijls een aantal Nederlandse en internationale sites, om de lezer zodoende te informeren over wat ‘nieuw’ is in lean in de zorg.
Zo trok een Nederlandse blog ‘Lean denken en doen in de zorg’ onlangs mijn aandacht.
Men had het over een nieuw gegeven in de Nederlandse ziekenhuizen : “Opnemen Zonder Bed”.
Patiënten worden hierbij niet meer op een verpleegafdeling opgenomen, maar rechtstreeks via het OK.
Pas na de operatie gaan ze naar een verpleegafdeling.
Marc Rouppe van der Voort is manager lean en zorglogistiek in het Sint Antoniusziekenhuis te Nieuwegein. Hij stelt een terechte vraag :waarom is het gebruikelijk om patiënten die geopereerd worden op te nemen op de verpleegafdeling ?
Dit gebruik leidt namelijk tot de volgende problemen – zegt hij :
- Vroeg in de ochtend heb je (veel) lege bedden nodig voor opnames, maar de eerste patiënten vertrekken pas in de loop van de ochtend. Je moet daardoor een hoop bedden de dag ervoor vrijhouden, wat zonde is van die lege bedden (en al helemaal in de vol huis situaties die vele ziekenhuizen de laatste weken ervaren hebben waardoor spoedpatiënten niet opgenomen kunnen worden, terwijl er dus lege bedden gereserveerd staan voor morgen).
- De verpleegkundigen moeten twee type processen door elkaar uitvoeren: voor aanwezige patiënten zorgen en nieuwe patiënten opnemen. Dat wordt als niet-prettig ervaren.
- Voor patiënten die opgenomen worden is het helemaal niet logisch om een bed te krijgen op dat moment. Op meerpersoonskamers al helemaal niet om tussen de ochtendroutines van herstellende patiënten tussendoor te komen.
Meer over deze blog, met een leuk filmpje erbij http://leandenkenindezorg.blogspot.be/2016/12/mooi-filmpje-over-opnemen-zonder-bed.html
Is Nederland een gidsland in deze ? Misschien wel, maar je treft deze werkwijze ook aan in Vlaamse ziekenhuizen. Eerder dan theorieën of methodieken te zoeken, leg ik de lezer volgende getuigenis voor. Het betreft een patiënt, die laparoscopisch geopereerd moet worden o.w.v. een dubbele liesbreuk.
Op 25 januari bieden mijn echtgenote en ik ons aan in het AZ Maria Middelares te Gent om 6.30 u.
Om 6.45 u starten er tegelijk 4 balies, waardoor het peloton van ongeveer 20 wachtende mensen op een ingreep in no time ingeschreven wordt.
Daarna gaan we naar de ‘onthaallounge’ van het dagziekenhuis (goed gevonden – betere naam dan ‘wachtzaal)), waar we onmiddellijk te horen krijgen dat ik de eerste op de lijst ben.
Na een korte check door een verpleegkundige (allergie, verdoving, ….) word ik naar een soort ‘kleedkamer’ gebracht. Alle kledij en persoonlijke spullen gaan in een witte zak, en worden opgeborgen in een locker.
Daarna kom ik – in witte badjas – terecht tussen een aantal lotgenoten; de sfeer is niet direct klassiek ziekenhuisachtig; we maken grapjes over wellness, waar je tussen 2 behandelingen in, ook zo mag rusten.
Eén na één worden de witte badjassen afgehaald door een operatiezaalverpleegkundige; dan is het mijn beurt.
Ik word vriendelijk begeleid tot op de operatietafel, na een laatste sanitaire stop, en er wordt nog eens gecheckt of het hier wel de juiste patiënt betreft.
Eens op de operatietafel stelt de anesthesist zich voor; die heeft het over wat zuurstof en een ‘aperitiefje’.
Het digitale uurwerk toont 07.56 u, en weg zijn wij (ben ik …)
Ik word wakker op de recovery, en zoek de tijd : het is 10.30 u.
Ik zie een verpleegkundige die me zegt dat ik een kwartier eerder al iets zou gezegd hebben.
Om de 5’ wordt er vriendelijk gevraagd of ik pijn heb; neen, alleen een massief gevoel abdominaal.
Om 10.45 u word ik naar de kamer gebracht.
Rond 11 uur komt mijn echtgenote al toe. Tijd om nog een uurtje bij te slapen.
Zo rond 12.30 u probeer ik eens – met haar hulp – op te staan en te plassen. Blijkbaar is dit één van de problemen na een dergelijke ingreep. Ik ben nog nooit zo blij geweest o.w.v. een paar druppeltjes mictie.
Ik voel de verdoving langzaam maar zeker wegtrekken, maar heb nog steeds geen pijn.
Een vriendelijke dame komt mij vragen wat ik wil eten; 10’ later zit ik aan tafel een boterhammetje te eten.
Wat later wordt het infuus verwijderd.
Rond 15 u komen de arts en zijn assistent op bezoek; afspraken worden gemaakt en iets voor 16 uur zit ik al in de wagen – met chauffeur – terug naar huis.
Topdokters. Toppersoneel. Topziekenhuis.
Lean gaat over het continu verbeteren van de performantie en het optimaliseren van de processen. Wat de medewerker daarvan denkt, en hoe de patiënt dit beleeft – is echter het belangrijkste.
Op ons jaarlijks congres – donderdag 18 mei 2017 (locatie nog te bepalen) belichten we ieder element van deze triade: People – Proces – Performance.
Je hebt immers eerst de mensen nodig, die een proces doorlopen, waarbij we hopen een hoge performantie te bereiken.
Met als titel ‘De cliënt terug van weggeweest’, bieden we de deelnemers terug onze klassieke succesformule aan: academische inzichten worden afgewisseld met praktijkcases. Daarnaast maken we dit jaar ook een zijstapje naar de industrie.
De dag wordt afgesloten door twee sprekers van het Elisabeth Twee Stedenziekenhuis Tilburg. Ze brengen hun verhaal over hoe zij de harmonie in de 3 P’s bereikt hebben.
Noteer deze datum nu alvast in uw agenda, en hou onze website goed in het oog.
Congres: “Cliënt terug van weggeweest?”
Marc Vlaeminck